Zwykle na powierzchni zacisku zawieszenia znajduje się kilka żeber, które poprawiają napięcie przeskoku uderzenia i częstotliwości zasilania, zwłaszcza krawędź w pobliżu górnego mocowania ma większe znaczenie dla zwiększenia napięcia przebicia uderzenia. W celu zmniejszenia naprężeń termicznych i dostosowania różnicy wysokości podczas produkcji zacisku zawieszenia, mocowanie i zacisk zawieszenia są wyściełane.
Aby w pełni wykorzystać wysokość izolacji, górne i dolne okucia metalowe są wypełniane w górnym i dolnym otworze obejmy podwieszanej za pomocą kleju, który służy do rozluźnienia naprężeń termicznych lub pełni funkcję bariery. Wyższość wewnętrznego izolatora klejowego polega nie tylko na tym, że rozmiar, jakość i zużycie materiału metalowego samego izolatora są znacznie niższe niż w przypadku zewnętrznej serii klejów. Co ważniejsze, zacisk zawieszenia umożliwia korzystanie z urządzeń elektrycznych i urządzeń dystrybucji energii (takich jak wyłącznik izolacyjny i pełna dystrybucja mocy). Zmniejsza się wielkość i jakość urządzenia, a przestrzeń zajmowana przez sprzęt energetyczny zostaje zaoszczędzona. Ale ta struktura ma również pewne nieodłączne wady. Ponieważ dwa końce akcesoriów są wklejone w otwór zacisku zawieszenia, wytrzymałość mechaniczna zacisku zawieszenia jest skutecznie obniżona, ponieważ izolator ma stosunkowo dużą średnicę, a izolator łatwo ulega uszkodzeniu pod wpływem naprężeń termicznych spowodowanych wewnętrznym klejem. Zacisk zawieszenia o dużej wytrzymałości mechanicznej nie jest zadowalający. Ta konstrukcja również nie jest idealna, więc zacisk zawieszenia jest obecnie używany tylko w klasie 7,2-24kV.
